Ավետ Սարդարյան

Հովհաննես Թումանյանը փոքր ժամանակ ուներ 3 քույր և 4 եղբայր։ Նա ժամանակից շուտ սկսեց քայլել։ Հովհաննես թումանյանը մի քիչ չարաճճի էր և լացկան։ Նա մի անգամ անցել է պատի վրայով, գնացել է կովիկի մոտ, կովիկը հարվածել է նրան և գցել: Հովհաննես Թումանյանը մի լավ լացել է:Մի անգամ էլ բարձացել է ծառի վրա ծիտիկի ձագերին նայելու, բայց ձագերը ծվծվացել են և վախեցրել Հովհաննեսին ։ Գյուղում մի տղա կար, նա շատ հեքիաթներ գիտեր, գիշերները նա Հովհաննես Թումանյանի և ընկերների համար հեքիաթներ էր պատմում։Հովհաննեսը 17 տարեկանում գրել է «Շունն ու կատուն» հեքիաթը, իսկ 19 տարեկանում ամուսնացել է Մարիամ անունով աղջկա հետ։ Հովհաննեսն ունեցելե է 10 երեխա և նրանց կատակով համարակարել օրինակ՝ համար երկուսը Աշխենը կարողանում էր լավ կրկնել հայրիկի ստորագրությունը։ Նա քառասուն տարեկանում նստեց բանտ և բանտում գրեց «Մի կաթիլ մեղրը» հեքիաթը։Երբ նրա չորս տղաները լինում են ռազմաճակատում: 1918 թվականին նրա որդի Արտավազդը զոհվում է։ Թումանյանի առողջությունը գնալով վատանում է և 1923 թվականի մարտի 23 նա մահանում է։ Արեգը գողանում է հոր սիրտը և տանում պահում։