Վատ սովորությունները հայտնվում են աննկատ, բայց մնում են երկար ժամանակ։ Նրանք խոստանում են հարմարավետություն և հաճույք, բայց դրա դիմաց խլում են ժամանակը, առողջությունն ու ազատությունը։ Թվում է, թե մեկ հավելյալ տորթ, ևս հինգ րոպե հեռախոսով կամ սովորական ծխի ընդմիջումը մանրուք են, բայց ժամանակի ընթացքում այդ մանրուքները դառնում են կենսակերպ։
Ամենադժվարը ընդունելն է, որ սովորությունը վատ է: Մենք արդարացումներ ենք գտնում՝ համոզելով ինքներս մեզ, որ <<դա այնքան էլ վատ չէ>> կամ <<դուք կարող եք թողնել ցանկացած պահի>>: Բայց որքան երկար ենք մենք հետաձգում պայքարը, այնքան ավելի ենք խրվում մեր թուլությունների մեջ: Այնուամենայնիվ, ճանաչելով խնդիրը և գտնելով մոտիվացիա՝ մենք կարողանում ենք վատ սովորությունները փոխարինել լավով՝ քայլ անելով դեպի լավ ապագա։